หล่อบูชารุ่นสองครับ

อ้างจาก: weerawat26 ที่ พฤศจิกายน 09, 2010, 10:41:44 am

พระคาถาบูชา
หลวงพ่อกวย ชุตินฺธโร วัดโฆสิตาราม (บ้านแค)
พระเกจิเถราจารย์แห่งเมืองสรรคบุรี ชัยนาท

ตั้ง นะโม ๓ จบ
สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สังฆัง นะมามิ
อิติสุคะโต ชุตินฺธโร นะโมพุทธายะ
นะสิวัง พรหมมา มะอะอุ

นะเมตตา

   หลวงพ่อเป็นพระที่มีอาคมแก่กล้า มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก เมื่อมีผู้ทุกข์ร้อนมาหาท่าน เมื่อท่านช่วยเขาไปแล้ว ท่านพูดว่าดีก็จะดี ถ้าท่านพูดว่าอีกสามวันรู้ผล ก็รู้จริง ๆ กล้าพูด พูดด้วยความมั่นใจ

   ในปี พ.ศ.๒๕๑๑ ปลายปี ท่านได้รับแต่งตั้งให้เป็นพระครูชั้นประทวน ชื่อพระครูกวย ชุตินฺธโร ถ้าเป็นพระครูชั้นสัญญาบัตรจะไม่มีชื่อ พระครูชั้นประทวนนั้น ก็เหมือนทหาร ตำรวจยศจ่านั่นเอง ทางคณะสงฆ์ได้มีหนังสือให้พระที่ได้รับการแต่งตั้ง ให้เดินทางมารับใบตราตั้ง หรือใบแต่งตั้งที่กรุงเทพมหานคร ที่วัดโพธิ์ ท่าเตียน หลวงพ่อไม่ต้องการเป็นพระครูแต่ขัดคำสั่งไม่ได้ เมื่อมีคนขอให้ท่านก็รับในปีนั้น ถ้าจำไม่ผิด สมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๑๗ คือ สมเด็จพระสังฆราชปุ่น เป็นผู้แจกให้ เมื่อท่านจะเดินทางมารับ ได้มีกรรมการวัดติดตามมาด้วย และได้ว่าจ้างรถนายเป๋ เป็นรถสองแถวที่วิ่งสายอำเภอสรรค-ชันสูตรไป

   แต่รถนายเป๋เก่ามากอย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งนายเป๋ไม่ชำนาญทางกรุงเทพฯ กว่าจะพาหลวงพ่อไปถึงวัดโพธิ์ก็สายมาก เมื่อถึงวัดโพธิ์ทางกรรมการวัดและศิษย์ได้ปรึกษากันว่าจะเข้าไปรับใบตราตั้งเอง เพราะเกรงว่าถ้าหลวงพ่อเข้าไปแล้วสมเด็จพระสังฆราชจะตำหนิหลวงพ่อเอาได้ เพราะสายมากแล้ว แต่เมื่อได้เข้าไปหาหลวงพ่อบอกความประสงค์ให้ท่านทราบ ท่านกลับทำเฉยไม่วิตกกังวล ท่านพูดว่า

   “เรามาสาย ยังดีกว่าไม่มา เราเป็นครูเป็นอาจารย์เขา เรื่องแค่นี้เราทำไม่ได้ วันหน้าใครเขาจะนับถือเรา”

   ท่านห่มผ้าเรียบร้อย ก่อนที่ท่านจะเข้าไปในอุโบสถวัดโพธิ์ ท่านสงบนิ่งคล้าย ๆ จะว่ามนต์ แล้วท่านก็เดินเข้าไปพระที่มารับใบตราตั้งเต็มไปหมดเป็นร้อยรูป มองท่านเป็นตาเดียวกัน แม้แต่พระสังฆราชปุ่นก็มอง ท่านเดินก้มตัวเล็กน้อย สำรวม ท่านเดินตรงดิ่งไปหาสมเด็จพระสังฆราช สังฆราชปุ่นก็มองท่านอยู่ พอท่านเข้าไปกราบสมเด็จพระสังฆราชได้ ๑ ครั้ง สมเด็จพระสังฆราชได้มารับมือท่านเอาไว้ไม่ให้กราบอีก พระองค์ทรงตรัสว่า

   “พอเถอะ พอแล้ว อาจารย์ชื่ออะไร มาจากไหน”

   หลวงพ่อได้ตอบว่า “กระผมชื่ออาจารย์กวย มาจากวัดโฆสิตาราม รถที่กระผมจ้างมา เขาไม่รู้จักทางกรุงเทพฯ เขาพาหลงอยู่เสียนาน กระผมเสียใจ กระผมมาสาย มาไม่ทัน”

   เพียงคำตอบซื่อ ๆ ตรง ๆ ของท่าน ทำให้สมเด็จพระสังฆราชปุ่นเมตตาและสงสารหลวงพ่อมาก พระองค์ทรงตรัสว่า

   “เคยได้ยินชื่อเสียงอยู่เหมือนกัน”

   และชวนหลวงพ่อค้างเสียที่วัดโพธิ์สักคืนหนึ่ง แต่หลวงพ่อก็ปฏิเสธ ท่านพูดว่ามากันหลายคนเกรงจะไม่สะดวก ในวันนั้นพระสงฆ์ที่มารับตราตั้ง ต่างมองท่านเป็นตาเดียวกัน บ้างก็พูดซุบซิบกันว่า พระองค์นี้สงสัยจะเส้นใหญ่ บ้างก็พูดว่าสงสัยนะเมตตาดีกราบแค่เพียงครั้งเดียวสมเด็จพระสังฆราชก็มารับมือเลย พระตั้งหลายร้อยรูปต้องกราบ ๓ ครั้งทั้งนั้น มาสายแต่ไม่โดนตำหนิเลย

   เรื่องนี้แม้จะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ตาม แต่ศิษย์ก็ภูมิใจในตัวหลวงพ่อ ที่หลวงพ่อพูดว่า
   “เรามาสาย ยังดีกว่าไม่มา เราเป็นครูเป็นอาจารย์เขา เรื่องแค่นี้เราทำไม่ได้ วันหน้าใครเขาจะนับถือเรา”

   ที่มา : คัดลอกมาจากหนังสือนะโม เป็นบทความที่เขียนโดย เฒ่า สุพรรณ
   ฉบับที่ ๓๖๕ ประจำวันที่ ๕ – ๑๕ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๓๖